فاضلاب های شور حاوی نمک های معدنی می باشند که اغلب توسط صنایعی از قبیل فرآوری غذاهای دریایی، کنسروسازی، سبزیجات، دباغی تولید شده و به درون شبکه جمع آوری فاضلاب وارد می گردد. در شهر های ساحلی مصرف آب شور در بخش های مختلف خانگی و نیز بالا بودن تراز آب های زیرزمینی و نشت آب های شور و بارش در طی فصول مختلف و پیشروی آب دریا از دلایل دیگر شوری فاضلاب می باشد. تصفیه بیولوژیکی فاضلاب های شور به دلیل اثر زیان بار شوری بر میکروارگانیسم ها مشکل می باشد، زیرا شوری بالا سبب پلاسمولیز و کاهش فعالیت سلول ها می شود، با این وجود از دستگاه های تصفیه بیولوژیک در مقایسه با تصفیه فیزکی و شیمیایی استقبال بیشتری به عمل می آید زیر این سیستم مقرون به صرفه و سازگار با محیط زیست بوده و علاوه بر نیاز به مواد شیمیایی کمتر پسماند جامد کمتری تولید می کند و به انرژی کمتری نیاز دارند.
در فرآیند تصفیه بیولوژیک حذف آمونیاک از فاضلاب اهمیت زیادی دارد، سیستم های رشد هیبریدی باعث ماند بیشتر لجن در سیستم شده و انتظار بر این است که فرآیند نیتریفیکاسیون در این سیستم ها بهتر انجام شود.
فرآیند نیتریفیکاسیون در سیستم رشد هیبریدی نسبت به رشد متداول لجن فعال بسیار بهتر انجام می گیرد همچنین غلظت اکسیژن محلول باقیمانده در راکتور هیبریدی نسبت به راکتور با رشد متداول در یک دبی ثابت هوای ورودی چندین برابر بیشتر است که سبب صرفه جویی اقتصادی می شود.
آنالیز مربوط به نمونه ای از فاضلاب خام ورودی
برچسب ها: فاضلاب شور، فاضلاب کنسروسازی، فاضلاب سبزیجات، تصفیه فاضلاب دباغی، فاضلاب شهرهای ساحلی، تصفیه فاضلاب شور، تصفیه پساب شوری