این فرآیند که در شهر ژوهانسبورگ در آفریقای جنوبی ابداع شد. جایگزینی برای فرآیندهای UCT یا UCT اصلاح شده جهت کمینه سازی ورود نیترات به ناحیه بی هوازی برای به حداکثر رساندن حذف بیولوژیکی فسفر در فاضلاب های ضعیف است. لجن فعال برگشتی به یک ناحیه انوکسیک که دارای زمان ماند کافی برای احیای نیترات موجود در مایع مخلوط قبل از ورود به ناحیه بی هوازی است، هدایت می شود. احیای نیترات توسط سرعت تنفش خودخوری مایع مخلوط پیش می رود. زمان ماند ناحیه انوکسیک به غلظت مایع مخلوط، دما و غلظت نیترات در جریان لجن برگشتی بستگی دارد. در مقایسه با فرآیند UCT، غلظت MLSS در ناحیه بی هوازی فرآیند ژوهانسبورگ بالاتر بوده و زمان ماند آن حدود 1 ساعت است.