در فرآیند باردنفو هم دنیتریفیکاسیون پیش انوکسیک و هم دنیتریفیکاسیون پس انوکسیک وجود دارد. این فرآیند در اواسط دهه 1970 در آفریقای جنوبی ابداع و به کار گرفته شد و در سال 1978 وارد ایالات متحده گردید. زمان ماند مرحله پس انوکسیک معادل یا بیشتر از زمان مورد استفاده برای ناحیه پیش انوکسیک است. در ناحیه پس انوکسیک، غلظت NO3-N خروجی از ناحیه هوادهی معمولا از حدود mg/L 7-5 به کمتر از mg/L 3 کاهش می یابد. بارنارد (1974) در طول انجام مطالعات پایلوت با فاضلاب های قوی تر دریافت که علاوه بر نیتروژن، فسفر نیز حذف شد. بنابراین مبنای اسم فرآیند برگرفته از سه حرف اول کلمه های مبتکر، دنیتریفیکاسیون و فسفر به صورت Bar، Den و Pho یعنی باردنفو است.
فرآیند باردنفو را می توان برای حذف همزمان نیتروژن و فسفر اصلاح کرد. روش بازچرخش و توالی مراحل در این فرآیند با فرآیند A2/O متفاوت است. در سیستم 5 مرحله ای از مراحل بی هوازی، انوکسیک و هوازی برای حذف فسفر، نیتروژن و کربن استفاده می شود. مرحله انوکسیک دوم به منظور انجام دنیتریفیکاسیون تکمیلی با استفاده از نیترات تولید شده در مرحله هوازی به عنوان پذیرنده الکترون و کربن آلی حاصل از خودخوری جرم سلولی به عنوان دهنده الکترون در نظر گرفته می شود. مرحله هوازی آخر برای رهاسازی گاز نیتروژن باقیمانده از محلول و به حداقل رساندن آزاد شدن فسفر در ته نشینی ثانویه استفاده می شود. (مایع مخلوط خروجی از مرحله هوازی اول به ناحیه انوکسیک برگشت داده می شود. در فرآیند 5 مرحله ای از SRT طولانی تری (10 تا 20 روز) نسبت به فرآیند A2/O استفاده می شود لذا قابلیت اکسیداسیون کربن افزایش می یابد).